9.02.2010

ვაიმე, სულიკო! ანუ გაბრაზებულ გულზე დაწერილი...


ჩემო თანამოქალაქეებო!
ჩემო გულჩვილებო,
ყრუებო,
ცრუებო,
უდიერებო,
ცბიერებო,
არგამტანებო,
მტვერწაყრილებო,
თავდახრილებო,
ყოვლად უქმებო,
გზამრუდებო,
მტრის არმცნობებო,
მოყვრის მგმობებო,
გარეთ მხდალნო,
შინ ძლიერნო;
არრის მქონე,
არრის მცოდნევ,
უზრუნველებო
და მშიერნო,
დაუნახავნო,
,,ჯაან რაღაცნაირებო'',
სიტყვებს გამოკიდებულნო,
გაბოროტებულებო,
გატუტუცებულებო,
არდამნახავებო...
სულაც არ გაყენებთ შეურაცხყოფას და არც ეს სიტყვებია ბოლომდე ჩემი... ილიას დავესესხე და გული მტკივა მისი ფორმულირება ამდენი წლის შემდეგადაც ზედგამოჭრილი რომ აღმოჩნდა თქვენზე... (ვინ იცის, იქნებ ჩემზედაცაა ნათქვამი ეს ყველაფერი და ვერ ვხედავ, ან უბრალოდ, არ მინდა დავინახო...)
მიყვარს მე ჩემი ქალაქი (ქვეყანაც) და მტკივა გული...
დეარ მისტერ ობამა, ფლიზ, თეიკ მი ფრომ ზის ქანთრი! რათა მერე ისევ დავბრუნდე და უკეთესები დამხვდნენ!..
ვაიმე,ჩემო სულიკო!

1 comment:

  1. qut i see anu kuta iiii see :D:D:D magari gogo xar! miaweqi chvens bevr datovebul tanaqalaqels :D:D:D

    ReplyDelete